นิรันดร์ราตรี (2018)

ภาพยนตร์สารคดีจากผู้กำกับฝีมือแรง วรรจธนภูมิ ลายสุวรรณชัย เรื่องราวการสูญสิ้นของโรงหนังสแตนด์อโลนในประเทศไทย ส่งผลให้ทักษะของคนฉายหนังของกลายเป็นสิ่งไร้ค่า สารคดีได้รับรางวัลชมเชยในเทศกาลภาพยนตร์สารคดีโคเปนเฮเกน ประเทศเดนมาร์ก และได้รับการคัดเลือกไปฉายในเทศกาลภาพยนตร์นานาชาติสิงคโปร์ เทศกาลภาพยนตร์สารคดีนานาชาติศาลายา รวมถึงเทศกาลภาพยนตร์ไทเปอีกด้วย เมื่อ 30 ปีที่แล้ว เรามีโรงหนังแบบแสตนด์อะโลนจำนวน 140 กว่าแห่งทั่วกรุงเทพ แต่เมื่อเวลาผ่านไปการเข้ามาของระบบฉายแบบดิจิตอลทำให้โรงหนังแสตนด์อะโลนจึงมาถึงยุคสิ้นสุดและเป็นเรื่องราวที่หายไปในกาลเวลา ฤทธิ์ คือ คนฉายหนังคนสุดท้ายของกรุงเทพ หลังจากโรงหนังปิดตัวลงอาชีพที่เขาทำมาตลอด 25 ปี ก็เป็นกลายเป็นทักษะที่ไร้ค่า ฤทธิ์ไม่สามารถเริ่มต้นอาชีพใหม่ได้เนื่องจากไม่มีความสามารถอื่นนอกจากการฉายหนังทำให้เขาจำเป็นต้องอาศัยต่อในโรงหนังร้างเพื่อเฝ้าดูแลอาคารและรักษาสถานที่ ในแต่ละวันฤทธิ์ไม่มีหน้าที่ใดต้องทำเขาเลยมักหลีกหนีความทุกข์ด้วยการดื่มเหล้าและอ่านหนังสือธรรมะจนในบางครั้งสิ่งที่เขาพูดเป็นการผสมกันระหว่างความจริงกับการตีความที่เขาสร้างขึ้น เวลาดำเนินไปอย่างเชื่องช้าฤทธิ์รู้สึกหมดหวังที่จะใช้ชีวิตต่อเขาจึงตัดสินใจกลับไปหาลูกเมียที่ทำอาชีพรับกรีดยางเพื่อหาอาชีพอื่นทำแต่สุดท้ายก็ค้นพบว่าไม่มีอาชีพใดที่สามารถเป็นความหวังให้เขาดำรงชีวิตต่อได้